قرآن کریم گاه از روش بیان حقیقت بی آن که به طور صریح موردی را در نظر گرفته باشد میپردازد و به خواننده خود میآموزد که حقیقت محض چیست، و گاهی دیگر با نگاهی انتقادی به آنچه هست میپردازد و ضمن تحلیل و تبیین باورهای موجود به دو شکل استدلال حلی و نقضی به نقد آن مینشیند. این روش و شیوهای است که قرآن نسبت به حقایق هستی و نقد باورها و بینشها و نگرشهای پیروان دیگر شرایع در پیش گرفته است و هرگاه قرآن کاری را نقد میکند بدی یا خوبیاش را بیان میکند و از فرد یا گروهی بی دلیل جانبداری و کارش را توجیه نمیکند، بنابراین میتوان گفت قرآن را اولین کتاب نقدی نزد مسلمانان بنامیم. از این رو در این پژوهش که پیرامون بررسی مهمترین شیوههای نقد در قرآن پرداخته شده با استناد به آیات قرآن کریم و با بهرهگیری از شیوه و روشهای قرآنی میتوان امید آن داشت تا مفاهیم و حقایق قرآنی به گوش دیگران برسد و باورها و بینشهای نادرستی که در جامعه استقرار یافته باز خوانی و تحلیل و تبیین گردد و نقاط قوت و سستی آنها دانسته گردد.